การดลและแรงดล
ได้ทราบแล้วว่า เมื่อมีแรงลัพธ์ที่มากระทำกับวัตถุจะทำให้โมเมนตัมของวัตถุเปลี่ยนไปซึ่งขนาดของแรงลัพธ์ที่กระทำต่อวัตถุจะขึ้นกับขนาดของโมเมนตัมของวัตถุที่เปลี่ยนแปลงกับช่วงเวลาที่ออกแรงกระทำต่อวัตถุ สังเกตได้จากสถานการณ์ต่อไปนี้
ในกรณีที่ปล่อยไข่สองฟองให้ตกจากตำแหน่งสูงเท่ากัน (เช่น 15 เซนติเมตร) ไข่จะตกถึงพื้นด้วยความเร็วเท่ากัน ให้ไข่ฟองหนึ่งตกลงบนพื้นแข็ง แต่อีกฟองหนึ่งตกลงบนพื้นฟองน้ำหนา ไข่ที่ตกลงบนพื้นแข็งแตก แต่ไข่ที่ตกบนฟองน้ำไม่แตก การเปลี่ยนโมเมนตัมของไข่ประมาณเท่ากัน สำหรับกรณีกระทบพื้นและกระทบฟองน้ำ แต่อาจจะสังเกตได้ว่า ไข่ใช้เวลามากกว่าก่อนที่จะหยุดหลังจากเริ่มกระทบฟองน้ำ การแตกของไข่ขึ้นกับขนาดของแรงที่กระทำต่อเปลือกไข่ ซึ่งถ้ามากกว่าขนาดหนึ่งไข่จะแตก
ภาพ 2 : ไข่ตกจากที่สูงเท่ากัน

สรุปได้ว่า แรงที่กระดานแข็ง (พื้นแข็ง) กระทบกับเปลือกไข่คงจะมากกว่าแรงที่ฟองน้ำกระทำ เมื่อพิจารณาอัตราการเปลี่ยนโมเมนตัมของไข่ที่ขณะต่างๆ หลังการกระทบอัตราการเปลี่ยนโมเมนตัม เมื่อกระทบพื้นแข็งย่อมสูงมาก เนื่องจากเวลาสั้นมาก แต่สำหรับฟองน้ำเวลาที่กระทบช้ากว่ามาก ทำให้อัตรา
การเปลี่ยนโมเมนตัมหรือขนาดของแรงที่กระทำต่อไข่ที่ขณะหนึ่งๆ น้อยกว่าแรงที่จะทำให้ไข่แตก ไข่จึงไม่แตก
แรงที่กระทำต่อวัตถุในเวลาสั้นๆ ดังเช่นแรงที่พื้นแข็งกระทำต่อไข่ เรียกว่า Δt เรียกว่า การดล (impulse)
จากสมการ (3) จะได้ว่า ผลรวมของ dt ที่ขณะต่างๆ ในช่วงเวลา Δt จะเท่ากับ การเปลี่ยนโมเมนตัมในช่วงเวลานั้น หรือ

Δt คือ การดล ( ) เป็นปริมาณเวกเตอร์ และจะมีค่าเท่ากับโมเมนตัมที่เปลี่ยนไป
ถ้าวัตถุมีมวล m เดิมมีความเร็ว จะมีโมเมนตัม 
เมื่อมีแรง กระทำในช่วงเวลา Δt ทำให้วัตถุเปลี่ยนความเร็วเป็น มีโมเมนตัมเป็น จะได้

|